زمان هایی که سر نماز حواسم جمع هست، وقتی به بعضی از آیه ها میرسم، شرمنده میشم

نمونه:

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ

واقعاً "إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ" رو راست میگم!!؟

یا سر قنوت میگم:

رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

با چه پرویی میگم خدایا از آتیش دورم کن در حالی کن:

توبه بر لب سبحه بر کف دل پر از شوق گناه ** معصیت را خنده می آید ز استغفار ما

خود خدا گفته باز برگردم .........